Maria Pierina de Micheli

Maria Pierina de Micheli

Maria Pierina de Micheli (właśc. Giuseppa de Micheli; imię zakonne: Maria Pierina; ur. 11 września 1890 w Mediolanie, zm. 26 lipca 1945 w Centonarze) – włoska zakonnica, wizjonerka, propagatorka nabożeństwa do Najświętszego Oblicza Chrystusa oraz błogosławiona Kościoła katolickiego.

Giuseppa urodziła się w religijnej rodzinie wielodzietnej. Była najmłodszą z całego rodzeństwa, które również wybrało drogę życia konsekrowanego. Jej starszy brat został księdzem, a trzy siostry zakonnicami. Gdy miała dwa lata zmarł jej ojciec.

Podczas obłóczyn jej siostry Marii, która została urszulanką w 1908, idąc za głosem powołania 15 października wstąpiła do Zgromadzenia Córek Niepokalanego Poczęcia z Buenos Aires w Mediolanie, gdzie została przyjęta przez założycielkę zgromadzenia Służebnicę Bożą Eufrazję Jaconis. 16 maja 1914 przywdziała niebieski habit, obierając imię zakonne Maria Pierina, po czym w rok później złożyła śluby zakonne. W 1919 wyjechała do Argentyny, gdzie w 1921 w domu macierzystym w Buenos Aires złożyła śluby wieczyste. Była czcicielką adoracji Męki Pańskiej, a szczególnie Oblicza Chrystusa. 5 listopada 1921 powróciła do Włoch, zostając w 1928 przełożoną klasztoru w Mediolanie.

We wrześniu 1939 została przełożoną nowego domu zgromadzenia na Awentynie, Instytutu Ducha Świętego w Rzymie. W 1940 spotkała o. Ildebrando Gregoriego, który został jej kierownikiem duchowym. 7 czerwca 1945 wyjechała z Mediolanu do Rzymu. 9 lipca 1945 zachorowała na tyfus. Zmarła w Centonara dArtò koło Novary 26 lipca 1945. Od 1970 jej doczesne szczątki spoczywają w krypcie Instytutu Ducha Świętego w Rzymie.

Maria Pierina de Micheli prowadziła dziennik duchowy w którym zapisywała swoje objawienia dotyczących kultu Najświętszego Oblicza Chrystusa. Miała je doznawać od 1936. Pierwsze miało miejsce w pierwszy piątek Wielkiego postu w 1936, podczas nocnej adoracji, usłyszała głos Chrystusa:

Chcę, ażeby moje Oblicze, na którym odbijają się najgłębsze cierpienia mojej duszy, ból i miłość mojego Serca, były bardziej czczone. Kto mnie kontempluje, pociesza mnie.

W tym okresie doznawała kolejnych objawień. 31 maja 1938 ukazała się jej Matka Boża, trzymająca w dłoniach szkaplerz zrobiony z dwóch kawałków białej tkaniny złączonych sznurkiem. Na jednym z nich znajdowało się Oblicze Jezusa oraz napis (łac. Illumina, Domine, vultum tuum super nos[a]), na drugim zaś widniała promieniująca hostia z napisem (łac. Mane nobiscum, Domine[b]) oraz usłyszała od niej następującą prośbę:

Słuchaj uważnie i przekaż Ojcu: ten szkaplerz to tarcza obrony, zbroja męstwa i zadatek miłosierdzia, który Jezus chce dać światu w obecnych czasach zmysłowości i nienawiści wobec Boga i Kościoła. Rozciągnięte są szatańskie sieci, by wyrwać wiarę z serc ludzkich. Zło się rozszerza. Niewielu jest prawdziwych apostołów. Potrzeba Boskiej pomocy, którą jest Święte Oblicze Jezusa! Ci wszyscy, którzy będą nosić ten szkaplerz i, w miarę możliwości, każdego wtorku nawiedzą Najświętszy Sakrament, wynagradzając zniewagi wyrządzone Najświętszemu Obliczu mojego Syna Jezusa podczas Jego męki, i które otrzymuje każdego dnia w czasie sprawowania Sakramentu Eucharystii, będą umocnieni w wierze, zdolni do jej obrony i pokonania wszelkich trudności wewnętrznych i zewnętrznych. Więcej, otrzymają łaskę spokojnej śmierci pod pełnym miłości wejrzeniem mojego Boskiego Syna.

Kierownik duchowy zachęcił ją do rozszerzania kultu Jezusowego Oblicza. W domowej kaplicy umieszczono reprodukcję obrazu Świętego Oblicza według Całunu Turyńskiego sfotografowanego przez papieskiego fotografa Giovanniego Brunera z Trento. Obraz ten został podarowany przez arcybiskupa Mediolanu kard. Alfreda Ildefonsa Schustera OSB, szczególnego czciciela Świętego Oblicza. W kilka dni później w kolejnym objawieniu Maryja poleciła jej, aby doprowadziła do wybicia medalika.

Z inicjatywy Zgromadzenia Córek Niepokalanego Poczęcia we Włoszech podjęto próbę wyniesienia jej na ołtarze. 12 lutego 1962 został rozpoczęty proces informacyjny w archidiecezji mediolańskiej, który zakończył się 12 grudnia 1968. W międzyczasie w okresie od 20 maja 1965 do 17 lutego 1968 toczył się proces rogatoryjny w wikariacie rzymskim. Następnie Stolica Apostolska 20 marca 1992 wydała dekret o ważności procesu informacyjnego i rogatoryjnego. Na postulatora generalnego został wyznaczony początkowo o. Germano Cerafogli, a po jego śmierci Andreo Ambrosi. W 1993 złożono tzw. Positio wymagane w dalszym postępowaniu beatyfikacyjnym.

17 grudnia 2007 papież Benedykt XVI promulgował dekret o heroiczności jej cnót. Odtąd przysługiwał jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej. 3 kwietnia 2009 papież Benedykt XVI promulgował dekret o cudzie wymaganym do jej beatyfikacji, po czym 30 maja 2010 w bazylice Matki Bożej Większej w Rzymie odbyła się jej beatyfikacja z udziałem prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, kard. Angela Amato.

Jej wspomnienie liturgiczne (dies natalis) obchodzone jest 26 lipca.

Dobrze, że jesteś, dobrze Cię widzieć, jeśli podoba Ci się to co robimy prosimy wesprzyj nas, a gdy już to zrobisz zobacz nasz kanał na Youtube i kliknij subskrybuj🙂 i w wolnej chwili zobacz spis pieśni i modlitw, a także przyjrzyj się wszystkim Świętym i Błogosławionym.

Błogosławieni: Maria Pierina de Micheli