Franciszek Salezy
Franciszek Salezy, właściwie François de Sales (ur. 21 sierpnia 1567 w Thorens-Glières, zm. 28 grudnia 1622 w Lyonie) – sabaudzki doktor Kościoła, święty Kościoła katolickiego, biskup Genewy, założyciel zakonu wizytek, autor dzieła Filotea. Wprowadzenie do życia pobożnego.
Franciszek Salezy urodził się 21 sierpnia 1567 roku w sabaudzkim zamku Château de Thorens (obecnie gmina Thorens-Glières), w rodzinie hrabiów de Sales. Miał liczne rodzeństwo, spośród którego był najstarszy. Podstawowe wykształcenie odebrał w La Roche i Annecy, a w 1580 roku rozpoczął naukę łaciny, greki, filozofii i retoryki w Collège de Clermont. Jednocześnie podjął studia teologiczne na Sorbonie. Jego ulubioną lekturą była wówczas O naśladowaniu Chrystusa, a jego kierownikiem duchowym był Antonio Possevino. W 1592 roku uzyskał stopień doktora utroque iure na Uniwersytecie Padewskim. Po powrocie do Sabaudii, jego ojciec chciał go zeswatać z Françoise Suchet de Mirebel, jednak Franciszek odrzucił tę propozycję i został prepozytem w genewskiej kapitule kolegiackiej. W 1593 roku kształcił się na własną rękę (nie istniały wówczas seminaria) i 18 grudnia tego roku przyjął świecenia kapłańskie.
Gdy Karol Emanuel poprosił biskupa Genewy Claude’a de Graniera o pomoc w rekatolicyzacji Chablais, Franciszek i jego kuzyn Ludwik zgłosili się na ochotników i wyruszyli do Thonon-les-Bains. W regionie opanowanym przez kalwinistów, katolicy nie byli mile widziani, czemu dano wyraz 8 stycznia 1595 roku, kiedy to miał miejsce zamach na Franciszka Salezego. W Chablais napisał swoje pierwsze dzieło: „Księgę kontrowersji”. Dzięki dużej liczbie konwertytów, Klemens VIII nakazał mu udać się do Genewy by spróbował nawrócić następcę Kalwina – Teodora Bezę[10]. Pomimo życzliwej rozmowy, Beza pozostał kalwinistą[10].
W 1598 roku
udał się do Rzymu, gdzie poznał Cezarego Baroniusza i Filipa Neriego, a także został mianowany biskupem koadiutorem Sabaudii[11]. Wkrótce potem został skierowany do Paryża, gdzie poznał króla Henryka IV, u którego udało mu się wyprosić renowację świątyń w Gex[12]. 8 grudnia 1602 roku Salezy przyjął sakrę, a sześć dni później odbył się ingres[13]. Przyjął dewizę „Jedyną miarą miłości jest miłość bez miary”[14]. W 1603 roku zwołał synod diecezjalny, a dwa lata później rozpoczął wizytacje duszpasterskie parafii[14].
W 1604 roku udał się do Dijon, gdzie poznał wdowę i matkę czwórki dzieci Joannę Fremyot de Chantal, która została jego przyjaciółką i adresatką wielu listów[15]. Podczas pobytu zauważył biedę, nadmiar pracy i trudności w opiece nad chorymi wśród kobiet[16]. Postanowił wówczas powołać do życia czynny zakon żeński, który sprostałby nowym wyzwaniom[16]. Pięć lat później Joanna przeniosła się do Annecy, gdzie Franciszek powołał do życia Zakon Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny[17]. Wbrew jego woli, wizytki stały się zakonem klauzurowym, ze względu na opór Rzymu[18].
Ponieważ główną troską biskupa była edukacja kapłanów, ale i świeckich, to w 1607 roku założył Akademię Florimontańską[19]. Wykładali tam m.in. Antoine Favre, Claude Favre de Vaugelas i Honoré d’Urfé[19]. Pod namową jezuity Jana Fouriera opracował listy do swojej kuzynki Ludwiki de Charmoisy i wysłał je do drukarni[20]. Na tej podstawie powstało magnum opus Franciszka: „Filotea. Wprowadzenie do życia pobożnego”, która została wydana w 1609 roku[20]. Wkrótce potem rozpoczął pracę nad swoim drugim dziełem: „Teotym, czyli traktat o miłości Bożej”, które ukazało się w 1616 roku[21].
W 1618 roku udał się do Paryża, gdzie miał negocjować małżeństwo Krystyny Marii de France z Wiktorem Amadeuszem[22]. Podczas tego pobytu poznał Wincentego a Paulo i Angélique Arnauld[22]. Po powrocie do Annecy, młodszy brat Salezego Jean-François został jego biskupem koadiutorem[23]. W 1622 roku Franciszek udał się, wraz z Karolem Emanuelem do Awinionu, aby powitać Ludwika XIII[23]. Jego stan zdrowia bardzo się pogorszył i podczas podróży powrotnej zmuszony był zatrzymać się w Lyonie[24]. Doznał tam apopleksji i zmarł 28 grudnia[25].
Jest autorem wielu dzieł i listów o treści duchowej. Pisał w językach: francuskim, włoskim i łacinie, m.in.:
Franciszek Salezy został beatyfikowany 8 grudnia 1661 przez papieża Aleksandra VII, który następnie kanonizował go 19 kwietnia 1665[26]. Uznany za doktora Kościoła przez Piusa IX w 1877[26].
W 1923, Pius XI ogłosił go patronem dziennikarzy i katolickiej prasy.
Św. Franciszek jest również patronem poetów i osób niesłyszących. Czczony jest, jako patron wizytek, salezjanów i salezjanek, Annecy, Chambéry i Genewy.
Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 24 stycznia (wcześniej 29 stycznia) w rocznicę przeniesienia ciała do Annecy w roku 1624 i w Kościele rzymskokatolickim ma rangę wspomnienia obowiązkowego[26]. W nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego św. Franciszka wspomina się 29 stycznia, obchód ma rangę święta trzeciej klasy.
W tym dniu uroczyste msze święte ku jego czci są odprawiane w parafiach salezjańskich.
W ikonografii św. Franciszek Salezy przedstawiany jest w stroju biskupim – w rokiecie i mantolecie lub w stroju pontyfikalnym z mitrą na głowie[27].
Jego atrybutami są: gorejąca kula ośmiopłomienna, księga, pióro oraz serce trzymane w dłoni (przeszyte strzałą i otoczone cierniową koroną)[27].
Jesteśmy wdzięczni, że jesteś z nami, czy podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj nas, zobacz również nasz pracę na kanale Youtube i kliknij subskrybuj. Zapoznaj się również listę pieśni i modlitw, a także przyjrzyj się bliżej wszystkim Świętym i Błogosławionym.
Święci: Franciszek Salezy
0 comments