Piotr Damiani

Piotr Damiani

Piotr Damiani EC (wł. Pietro Damiani; ur. w styczniu 1007 w Rawennie, zm. 22 lutego 1072 w Faenzie) – eremita, biskup Ostii, kardynał, święty katolicki, doktor Kościoła.

Urodził się w styczniu 1007 roku w Rawennie. Pochodził z niezbyt ubogiej rodziny, miał krewnych wśród rodów patrycjuszowskich. Miał liczne rodzeństwo, m.in. braci Damiana i Marinusa oraz siostry Rodelindę i Sufficję. Został porzucony przez matkę, a jego wychowaniem zajęła się żona jednego z kapłanów. Była ona daleką krewną ojca Piotra i namówiła jego matkę by przyjęła chłopca z powrotem. Piotr w młodości stracił oboje rodziców, a jego wychowaniem zajął się starszy brat Damian, archiprezbiter w Rawennie. Początkowe nauki pobierał w rodzinnym mieście, a następnie w Faenzy i Parmie. Następnie uzyskał stopień mistrza sztuk wyzwolonych i został nauczycielem w Rawennie. W 1035 roku został eremitą w Fonte Avellana. W następnych latach przebywał w innych klasztorach m.in. w Pomposie i pod Urbino, a także spisał biografię św. Romualda. W 1043 roku został opatem w Fonte Avellana i skupił się na rozbudowie kolonii eremickich, które zostały połączone w kongregację kamedulską. Wymagał od mnichów ścisłego przestrzegania reguły św. Benedykta, postu, ascezy i całkowitego odseparowania od świata zewnętrznego.

W 1057 roku Stefan IX kreował go kardynałem biskupem i nadał diecezję suburbikarną Ostia, jednocześnie powołując go na funkcję prior episcoporum ac omnium cardinalium. Damiani wielokrotnie usiłował odmówić przyjęcia tych godności i dopiero groźba ekskomuniki sprawiła, że zgodził się je przyjąć. Rok później, kiedy rzymska szlachta wybrała kardynała Giovanniego Minciusa na antypapieża, Damiani musiał uciec z Rzymu. Wraz z innymi kardynałami pojechał do Sieny, gdzie wybrali biskupa Florencji Gerarda z Burgundii. Trzy lata później Piotr wziął udział w pierwszej formalnej papieskiej elekcji, która obrała biskupa Lukki Anselma da Baggio. W 1063 roku rozstrzygał spór pomiędzy Hugonem z Cluny a biskupem Mâcon, Drogonem. W 1067 roku zrezygnował z funkcji biskupa[10]. Dwa lata później udał się na synod do Frankfurtu, gdzie przekonał cesarza Henryka IV by nie rozwodził się z żoną Bertą. W styczniu 1072 roku udało mu się doprowadzić do tego by archidiecezja w Rawennie podporządkowała się prawowitemu papieżowi. Zmarł 22 lutego tego samego roku w Faenzy.

Jako pierwszy biskup i teolog zaczął głosić teorię o dwóch kluczach, które Chrystus przekazał Świętemu Piotrowi (por. Mt 16,19). Jeden z nich miał symbolizować władzę duchowną, zaś drugi świecką. W swojej teorii utrzymywał, że władza świecka i duchowa są od siebie różne, ale równe[11][12]. Potwierdzał w ten sposób doktrynę papieża Gelazjusza I, mówiącą o dwuwładzy.

Jego relikwie znajdują się w katedrze w Faenzy[13].

W ikonografii święty jest przedstawiany jako biskup w mitrze, jako kardynał lub jako mnich w habicie[14].

Jego atrybutami są: anioł trzymający kapelusz kardynalski, czaszka, krucyfiks[14].

W 1828 roku papież Leon XII zatwierdził kult Piotra Damianiego i ogłosił doktorem Kościoła[13].

Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 21 lutego[14].

Dante Alighieri umieścił go w swojej Boskiej Komedii w Raju – pisze o nim w 21 Pieśni[15].

Jesteśmy wdzięczni, że jesteś z nami, czy podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj nas, zobacz również nasz pracę na kanale Youtube i kliknij subskrybuj. Zapoznaj się również listę pieśni i modlitw, a także przyjrzyj się bliżej wszystkim Świętym i Błogosławionym.

Święci: Piotr Damiani